Pięć Ogórków. Recenzja gry od wydawnictwa Lacerta.

Tytuł: Pięć Ogórków
Wydawca: Lacerta

Rok wydania: 2014

Liczba graczy: 2-6

Czas gry: 25 minut (w dwie osoby maksymalnie 5 minut)

Język: polski
Sprawdź aktualną cenę gry tutaj - click

Pięć Ogórków to gra autorstwa Friedmana Friese (tak, tego od Wysokiego Napięcia). Jest to zmodyfikowany wariant klasycznej gry Ogórek popularnej w krajach bałtyckich oraz Skandynawii. W małym pudełku zilustrowanym tak, aby przypominał słoik z ogórkami znajdziemy talię kart oraz 30 małych, drewnianych, zielonych ogórków.

Zasady gry.

Talia do Pięciu Ogórków składa się z 60 kart. Występują w niej po cztery kopie kart ponumerowanych od 1 do 15 oraz wizerunkiem od jednego do pięciu ogórków.

Na początku każdego rozdania gracze otrzymują po siedem kart na rękę. W swojej kolejce gracz zagrywa dowolną kartę. Kolejny gracz musi wyłożyć równą lub wyższą kartę, a jeżeli takowej nie ma, to kartę o najniższej wartości jaką posiada. Na przykład: Edek wyłożył 4. Tadek musi zagrać 4 lub wyżej i zagrywa 11. Mietek musi wyłożyć 11 lub wyżej, a niestety nie ma takowej karty i wykłada 3, gdyż to jest najniższa wartość jaką posiada.

Gracz, który wyłożył najwyższą kartę zbiera lewą (karty ze stołu) i rozpoczyna kolejną rundę wykładania. Uczestnik, który zbierze ostatnią lewą w rozdaniu dostaje punkty karne – ilość ogórków na zagranej przez niego karcie. Każdy gracz bierze udział w grze do czasu, aż zbierze więcej niż pięć ogórków.

Nie trzy, nie dwa, ale pięć ogórków...

Zacznę od tego, że jest to gra z eliminacją graczy. Jeżeli będziemy grali w większej grupie osób, to jak ktoś będzie miał pecha to może zaraz na początku odpaść. Jest to spory minus tej gry. Niemniej można to obejść i na przykład umówić się, że gramy X partii i ten kto ma na końcu najwięcej ogórków przegrywa.

Pięć ogórków to bardzo prosta gra karciana, w którą nie trzeba się bardzo angażować. Nie zrozumcie mnie źle – jest w niej trochę strategii. Na początku analizujemy to co mamy na ręce i musimy zdecydować kiedy zagrywać wysokie nominały, a kiedy niskie. Obserwacja przeciwników pozwala też na wychwycenie, kto ma jaką najwyższą kartę. Zagramy 9, a jeden z przeciwników rzuci na stół 1, to już wiemy, że nie ma kart wyższych niż 9. Skoro już wspomniałem o 1 to ma ona specjalne zasady. Jeżeli użyje się jej w ostatniej lewej, to osoba, która ją zbierze dostaje podwójną ilość ogórków. Niestety kilka razy widziałem, jak od razu taka akcja wyeliminowała gracza z rozgrywki.

 Losowość w Pięciu Ogórkach jest standardowa, jak to w tradycyjnych grach karcianych. Czasem dostaniemy dobrą rękę, a czasem taką, z którą nie będziemy mogli za wiele zrobić. Standardowa sytuacja dla wszystkich gier, w których nie można dobrać lub wymienić kart na ręce.

Partie dwuosobowe nie są niestety za bardzo emocjonujące. Jeżeli dobrze rozegramy nasze karty, to zaraz będziemy wiedzieli, jaką najwyższą kartę ma nasz przeciwnik. Niemniej nie jest to tak pozbawiona emocji rozgrywka, jak w ostatnio opisywanej przeze mnie grze Pentos. Pierwsze moje skojarzenie po zagraniu w Pięć Ogórków było takie, że gra ta przypominała mi połączenie Makao i Kierków. W związku z tym naprawdę nie ma się nad czym tutaj rozpisywać. Jest to prosta gra karciana, w którą można pograć z babcią i dziadkiem lub nawet z dziećmi. Osobie, która gra w karty (tradycyjne), zasady można wytłumaczyć dosłownie w 10 sekund. Jeżeli szukacie czegoś takiego oraz zestawu 30 drewnianych ogórków, to śmiało mogę polecić Pięć Ogórków.

Pomocnicza ocena zbiorcza według naszej zawiłej skali:

I.	Klimat	x/6
II.	Losowość	3/6
III.	Błędy w grze	6/6
IV.	Złożoność	6/6
V.	Interakcja	x/6
VI.	Wykonanie	6/6
VII.	Cena	5/6
VIII.	Czas rozgrywki w dwie osoby	6/6
IX	Skalowanie na dwóch graczy	2/6

Końcowa nota:  4.85/6

Grę udostępniło wydawnictwo: 

Bardzo serdecznie dziękujemy!