Wydawca: Apokalypse Inc
Rok wydania: 2015
Liczba graczy: 2-4
Czas gry: 60 – 180 minut
Język: angielski
Czy są wśród Was miłośnicy dzieł Alfreda Hitchcocka, wielbiciele Joan Fontaine oraz kobiety, które wzdychały na widok Humphrey'a Bogarta? Jeżeli tak, to przenieście się ze mną do lat 40-stych ubiegłego wieku. Manlio Zaninotti stworzył grę The Producer i dał nam taką możliwość. Jednak czy oprócz klimatu, znajdziemy w niej solidną i dopracowaną pozycję? Zapraszam do mojej recenzji.
Spadek po wujku
Wyobraźcie sobie sytuację, że żyjecie w latach 40-stych ubiegłego stulecia. Jesteście wielbicielami hollywoodzkich filmów, i każdy zaoszczędzony pens wydajecie, aby pójść do kina. Pewnego dnia do waszych drzwi puka listonosz i przynosi Wam list, z którego dowiadujecie się, że wujek, którego nawet nie za bardzo pamiętacie, zostawił Wam w spadku ziemię oraz wielką sumę pieniędzy. Jak je zainwestujecie zależy tylko od Was. Widzicie jednak potencjał w przemyśle filmowym. Teraz pozostaje Wam zbudować studio filmowe, znaleźć reżysera, obsadę, napisać dobry scenariusz i hit gotowy. Taka jest fabuła gry The Producer. Czy nie brzmi ona, jak scenariusz filmowy? :-)
Wszystko to, co potrzebujecie, aby nakręcić dobry film
Wszystkie elementy zawarte w pudełku są wykonane z tektury, powleczonej folią (chyba wodoodporną). Oprócz planszy głównej i graczy, dołączono:
- cztery tematyczne plany filmowe: western, noir, wojskowy, przygodowy;
- dodatkowe plany filmowe, montażownię, orkiestrę, efekty specjalne, charakteryzatornię (make-up);
- karty Scenariuszy;
- karty Postaci (reżyserowie, aktorzy i aktorki);
- karty Wydarzeń;
- okrągłe znaczniki widzów;
- kwadratowe znaczniki graczy;
- papierowe banknoty o nominałach 10.000, 50.000, 100.000, 500.000.
Moją opinię o elementach i sposobie napisania instrukcji znajdziecie w podsumowaniu.
Nakręćmy film!
Poniższy opis będzie zawierał skrócony przebieg rozgrywki, ze względu na wiele małych zasad, których wytłumaczenie poskutkowałoby przepisaniem instrukcji, a tego zapewne nie chcecie :-) .
Zacznę od przedstawienia, co znajduje się na kartach.
 | |
| Karta Postaci |
 |
| Karta Scenariusza |
Każdy z zawodników startuje posiadając:
- 2.000.000 dolarów;
- swoją planszę gracza;
- 5 kart Scenariuszy. Każdy z graczy wybiera jeden z nich, a resztę przekazuje zawodnikowi po lewej. Wykonujemy w tym momencie standardowy draft, aż każdy będzie miał 5 wyselekcjonowanych Scenariuszy;
- 5 kart Postaci. Gracze decydują, których chcą zatrzymać i opłacić, a z których zrezygnować. Te nie wybrane odkładają na planszę główną na Aleję Hollywood.
Gra podzielona jest na 5 rund: od 1940 do 1944 roku. Każda nich dzieli się na kilka etapów.
FAZA UTRZYMANIA
- Należy zebrać wszystkie swoje znaczniki akcji oraz usunąć znaczniki Głosowania do Banku, których nie zużyliście w poprzedniej rundzie. Również należy wtasować karty Wydarzeń do ich talii. Ponadto znaczniki widzów, które zostały wykorzystane w poprzedniej rundzie, należy ponownie wrzucić do wspólnego worka.
- Każdy zawodnik musi utrzymać swoje budynki. Za każdą bazową budowle należy zapłacić 200.000 dolarów. Jeżeli któryś gracz wziął pożyczkę z banku, to również w tym momencie musi wpłacić 10% od jej wartości. Każdy aktor, aktorka i reżyser posiadają na dole karty kwotę wynagrodzenia. Zależy ona od ich popularności. W tym momencie należy im wszystkim zapłacić. Jeżeli zawodnik nie jest w stanie tego zrobić, musi zastawić jakiś budynek. Jeśli nadal jest to niewykonalne, kartę Postaci odkłada na Aleję Hollywood.
- Każdy z zawodników otrzymuje 6 kart Wydarzeń.
FAZA OPERACJI
Przebiega ona według ustalonej kolejności. Swoje tury gracze wykonują naprzemiennie, zaczynając od tego, który ma najmniej punktów. Każdy zawodnik musi zagrać jedną kartę Wydarzenia, a następnie wykonać jedną akcję.
Karty Wydarzeń
Każdy zawodnik jest zmuszony zagrać jedną kartę Wydarzenia. Mamy ich dwa rodzaje: akcji (czarny napis) i wydarzeń historycznych (czerwony napis). Oba występują w dwóch typach: zwykłe (mogą być odrzucone, bez specjalnych efektów) i specjalne (z podkreślonym tytułem; nie mogą być odrzucone, bez wprowadzenia dodatkowych efektów).
Akcje
Ten etap jest obligatoryjny. Zawodnik więc może użyć swojego znacznika akcji, aby położyć je na planszy głównej lub gracza.
Na planszy głównej znajdują się takie lokacje:
- Casting. Na tym polu zawodnik może zatrudnić nowych aktorów, reżyserów oraz pozyskać nowe Scenariusze. Gracz wybiera 5 kart (w dowolnej kombinacji, ale przynajmniej jedną z każdej talii) i decyduje, które zatrzymuje. Może wybrać do 3 kart, również spośród tych, które znajdują się na Alei Hollywood. Za każdy pozyskany Scenariusz musi zapłacić 100.000 dolarów. Kwoty za Postaci są bardzo różne i zależą od ich popularności (kwalifikacji). Nie wybrane karty zawodnik odkłada na Aleję Hollywood. W związku z tym pula ta, z tury na turę, będzie się powiększać.
- Przyjęcie w Hollywood. Zawodnik może skorzystać z tego pola, aby poszerzyć swoje relacje w branży filmowej. Pozwala to pozyskać za połowę ceny jednego aktora/aktorkę/reżysera albo Scenariusz, spośród tych znajdujących się na Alei Hollywood. W tym miejscu można też anulować efekt karty Wydarzenia Plotka albo przeprowadzić agresywną kampanię prasową.
- Pierwszy Krajowy Bank. W tym miejscu zawodnik może zastawić jeden albo kilka swoich budynków. Wówczas dostaje połowę wartości tych budowli. Na początku każdej rundy będzie musiał oddać dodatkowo 10% od każdego takiego budynku. Może też zdjąć jedną pożyczkę, z poprzednich rund. Wpłaca wtedy łączną kwotę, którą zaciągnął. Zawodnik, który na koniec gry posiada jakąś pożyczkę, nie może jej wygrać.
- Radio CBS. Pole to daje możliwość rozpropagowania naszego filmu, przez co więcej odbiorców dowie się o jego premierze. Zawodnik otrzyma możliwość dopasowania o jeden więcej znacznik widza (w wybranym przez siebie kolorze) do filmu wyprodukowanego w tym roku. Ponadto będzie mógł wrzucić do worka 4 znaczniki widzów, które zostały już przez kogoś odrzucone (ale nie wykorzystane). Gracz ten dostanie również dwa żetony Głosów podczas rozdania Oskarów.
- Motel Starlight. Miejsce to wprowadza nieco negatywnej interakcji pomiędzy zawodnikami. Gracz zatrudnia paparazzi, którzy robią kompromitujące zdjęcia Postaciom rywala (akcja ta nazywana jest przeprowadzeniem agresywnej kampanii). Efektem tego jest utrata gwiazdek z wszystkich statystyk Postaci do końca bieżącego roku.
- Kawiarnia Colosimo. W tym miejscu gracz nawiązuje współpracę z Don Vito, który z wielką chęcią da zawodnikowi 1.000.000 dolarów na zainwestowanie w jego studio filmowe. W ten sposób gracz wiąże się z Mafią, co może wpływać na jego karierę, poprzez niektóre karty Wydarzeń. Jest to jedyne pole na planszy głównej, na które w ciągu roku może udać się tylko jeden gracz.
Na planszy gracza znajdują się na trzy miejsca na plany, z których jeden został już zbudowany na początku rozgrywki. Pozwala on na wyprodukowanie jednego filmu w ciągu roku. Ażeby stworzyć więcej filmów w tym samym roku, gracz musi wybudować kolejne plany filmowe. Na planszy gracza jest też wybudowana Przyczepa Kempingowa, gdzie gracz przechowuje swoje dostępne znaczniki akcji. Każdy zawodnik posiada ich 7, z czego 1 umieszczamy na torze punktacji. Gracz rozpoczyna rozgrywkę mając wybudowane miejsce Budowa, które pozwala na tworzenie innych budynków. Zawodnik ma też Magazyn Narzędzi, w którym będzie przechowywał karty Wydarzeń, do późniejszej aktywacji. Na planszy gracza znajduje się też kilka nie zbudowanych budynków. Są one niezbędne do wyprodukowania niektórych filmów (na przykład musicale potrzebują orkiestry). Zawodnik może też zbudować plan tematyczny, ale tylko jeden spośród czterech dostępnych. Liczony jest on jako plan filmowy, więc można zużyć akcję, aby nakręcić tam dodatkowy film w roku. Również mogą korzystać z niego nasi rywale, za niewielką odpłatą w wysokości 300.000 dolarów. W ten sposób jego właściciel zyskuje 1 punkt zwycięstwa.
Przejdźmy teraz do najważniejszej akcji, czyli produkcji filmu. Przede wszystkim potrzebujecie:
- Scenariusz,
- reżysera,
- głównego aktora,
- główną aktorkę,
- 1 do 3 aktorów/aktorek pobocznych (z maksymalnie dwoma złotymi gwiazdkami),
- wolny plan filmowy,
- plan Tematyczny, jeśli wymaga tego Scenariusz,
- specjalne Budynki, jeśli wymaga tego Scenariusz.
- 1 znacznik za każdą gwiazdkę przy Scenariuszu (złote gwiazdki to jokery, ich kolor należy wybrać przed rozpoczęciem dociągu),
- 1 znacznik za każdą złotą gwiazdkę na obsadzie (aktorzy i aktorki) i reżyserze,
- dodatkowe znaczniki za karty Wydarzeń,
- dodatkowe znaczniki za aktywowanie CBS Radio.
- z dorosłym mężczyzną (niebieski znacznik) idzie kobieta (czerwony) i odwrotnie;
- z chłopcem (jasno niebieski) idzie dziewczyna (różowy) i odwrotnie;
- dziecko (zielony) może iść tylko z seniorem(biały), ale nie odwrotnie.
Potem za każdą gwiazdkę Krytyki na Scenariuszu i reżyserze, dostajemy możliwość dociągnięcia z worka kolejnych żetonów widzów. Ich liczba nigdy nie może być większa, niż liczba nie zgadzających znaczników Widzów. Wówczas ponownie losujecie z worka żetony i dopasowujecie na tej samej zasadzie co powyżej. Potem przechodzimy do obliczenia zysków za film. Każdy pasujący znacznik jest warty 200.000 dolarów. Zawodnik pobiera zebraną kwotę z banku. Cały film, wraz z wykorzystanymi żetonami widzów odkładany jest na bok. Będzie on dopiero potrzebny przy przyznawaniu Oskarów.
Po tym, jak każdy zagra wszystkie swoje 6 kart Wydarzeń, faza Operacji dobiega końca.
FAZA KONKURSU Z OSKARAMI
Każdego roku za nakręcone w nim filmy, graczom będą przyznawane Oskary, czyli punkty zwycięstwa. Nagradzane one będą w pięciu kategoriach:
- Najlepszy Film (1 punkt zwycięstwa + 1 x liczba osób, które pokrywają się z oryginalną obsadą);
- reżyseria (2 punkty zwycięstwa);
- Najlepszy Aktor (2 punkty zwycięstwa);
- Najlepsza Aktorka (2 punkty zwycięstwa);
- Najlepsza Rola Drugoplanowa (2 punkty zwycięstwa).
Każdą kategorię rozpatrujemy osobno, biorąc pod uwagę:
- liczbę posiadanych znaczników Głosów;
- każdy nieużyty znacznik Akcji przekształcany jest na 2 znaczniki Głosów (może to na przykład wynikać z działania niektórych kart Wydarzeń).
Dodatkowo nagrodę za:
- Najlepszy Obraz otrzymuje ten, który posiada najwięcej dopasowań;
- Reżyserię otrzymuje ten, który wyciągnie karty z największą liczbą statuetek Oskarów (liczba pociągniętych kart jest równa sumie czarnych gwiazdek Reżysera i zagranych znaczników Głosów);
- Najlepszego Aktora/Aktorka/Rolę Drugoplanową otrzymuje ten, który wyciągnie karty z największą liczbą statuetek Oskarów (liczba pociągniętych kart jest równa sumie zagranych znaczników Głosów i gwiazdek odpowiadających rodzajowi filmu, w którym Postać grała).
Punkty w każdej kategorii naliczane są automatycznie i zaznaczamy je na torze punktacji. Następnie przechodzimy do kolejnej rundy. Zekranizowane Scenariusze odkładamy obok. Będą one dopiero potrzebne przy punktacji filmowej. Obsada oraz reżyserowie powracają do naszej puli, i będą oni mogli wziąć udział w kolejnych filmach.
Koniec gry następuje po 5 rundach w grze zaawansowanej, albo 3 w podstawowej. Dodatkowe punkty przyznawane są za:
- budynki i wyposażenie studia filmowego;
- zbudowanie wszystkich Budynków na planszy gracza – 5 punktów zwycięstwa;
- liczbę Scenariuszy różnego gatunku – od 1 do 39 punktów.
Wygrywa oczywiście zawodnik, który zdobył ich najwięcej.
Podsumowanie
Gra The Producer oparta jest na świetnym pomyśle. Jest stworzona przez filmowych maniaków i widać, że musieli włożyć dużo pracy w zebranie wszystkich informacji. Bardzo przypadła mi do gustu tematyka gry. Z wielkim zachwytem przeglądałam filmy, aktorów, aktorki i reżyserów z tamtego okresu. Spowodowało to też, że obejrzeliśmy z mężem część tych filmów (niestety nie wszystkie udało nam się zdobyć). Wszystkie z nich były nakręcone w genialny sposób. Aktorstwo również było na bardzo wysokim poziomie. Teraz niestety nie kręci się filmów z tak wielką pasją. Obecnie robi się je w większości tylko dla pieniędzy i na dodatek z aktorstwem na bardzo niskim poziomie. Jako narzędzie edukacyjne oceniam grę The Producer na bardzo wysokim poziomie.
Podoba mi się oprawa graficzna tej gry. Na Scenariuszach są oryginalne plakaty filmowe, rok, miejsce i gatunek filmu, a także krótka nota fabularna. To wszystko sprawia, że można poczuć filmowy klimat tej pozycji. Na kartach aktorów/aktorek również zamieszczono jego/jej zdjęcie. O niektórych z nich możemy dowiedzieć się pewnych ciekawostek z życia osobistego albo poznać ich opinię na różne tematy (np. Katharine Hepburn była ateistką). Są to elementy, które bardzo spodobały mi się w The Producer. Na uwagę zasługuje również oprawa graficzna planszy utrzymana w sepiowych kolorach. Ujęły mnie również papierowe banknoty, które są bardzo dobrej jakości. Są na nich wizerunki wydawców. Mają one też ciekawą wypukłą teksturę. Małe zastrzeżenie mam do jakości kart. Tak jak pozostałe elementy gry, są one powleczone błyszczącą folią. Niestety niektóre z kart są poszarpane przy rogach, jakby maszyna wycinająca niedokładnie je wysztancowała. Nie ma to jednak większego wpływu na rozgrywkę. Nie podobają mi się również tekturowe znaczniki dla każdego z graczy. Przez to, że zawierają oprawę graficzną zawartą na planszy, są one niepraktyczne i gubią się na niej. My zastąpiliśmy je pionkami z innej gry.
Ciekawym elementem jest wprowadzenie szefa Mafii Don Vito. Jako przywódca gangu jest gotowy zainwestować w biznes filmowy. Gracz dostaje od niego dodatkową gotówkę. Jak to oczywiście z Mafią bywa, kiedyś przyjdzie czas, ażebyśmy spłacili swój dług. Wiele kart Wydarzeń odnosi się właśnie do współpracy z Don Vito. Niekiedy daje dam on do swojej dyspozycji aktora/aktorkę, którego musimy zatrudnić przy produkcji następnego filmu. Są też karty negatywne, które rywal może zagrać, aby pociągnąć do odpowiedzialności zawodników, którzy współpracują z Don Vito. Bardzo podoba mi się wprowadzenie tego elementu. Taki zastrzyk gotówki może niejednokrotnie się przydać, a z konsekwencjami poradzimy sobie, jak przyjdzie ku temu okazja.
Podoba mi się też element dociągania żetonów widzów przy produkcji filmów. Dobrze, że można nimi manipulować, poprzez zsumowanie gwiazdek reżysera (czyli jego umiejętności reżyserskich) i krytyki, co pozwala wyciągnąć z worka kolejne tokeny odbiorców. Jest to dobrze rozwiązane, które pozwala zminimalizować w tym elemencie losowość. W związku z tym, że liczba żetonów różnego typu odbiorców jest wszystkim znana, i te wykorzystane pozostają na wyprodukowanym filmie, to w czasie roku chcąc stworzyć kolejne dzieło można wykalkulować, którzy widzowie pozostali w worku.
W grze dwuosobowej wszystkich kart pojawia się mniej. W związku z tym stworzenie filmu z "oryginalną" obsadą jest bardzo mało prawdopodobne. Ciężko też nakręcić Dyktatora z Charlie Chaplinem, skoro każda karta ma tylko jeden egzemplarz. Więc z jednej strony dobrze, że mamy taką różnorodność, bo gra jest regrywalna. Z drugiej jednak przemiał kart w rozgrywce dwuosobowej jest tak mały, że ciężko stworzyć super film, który przyniesie nam bardzo duży zysk.
Największym minusem gry są zasady, co wpływa na satysfakcję, jaką czerpiemy z rozgrywek. Niestety nie zostały one do końca dopracowane. Są pewne rozbieżności w tłumaczeniu z włoskiego na angielski. To pierwsza sprawa. Ponadto niektóre zasady są mało precyzyjnie wyjaśnione, co powoduje przestoje w rozgrywkach. Pierwszy problem napotkaliśmy już w swojej pierwszej rozgrywce. W instrukcji jest napisane, aby w pierwszej turze pominąć fazę Utrzymania. Jednak, gdybyśmy tak zrobili, to nie otrzymalibyśmy żadnych kart Wydarzeń, co całkowicie popsułoby grę. Problemem jest też nakręcenie filmu z gatunku mystery, o którym nie ma mowy w żadnym innym elemencie gry, oprócz karty Lee J. Cobba. Kolejny mankament to aktor Basil Rathbone, który dostaje jedną złotą gwiazdkę, za wystąpienie w filmie o Sherlocku Holmsie. Byłoby to prostsze, gdyby taki Scenariusz był w pudełku … Są to tylko dwa przykłady z wielu.
Niektóre elementy gry, jak na przykład bonusy dla reżyserów za nakręcenie filmów, które są ich "konikami", również w kilku przypadkach nie mają zastosowania. To samo dotyczy aktorstwa. Wygląda to trochę tak, jakby autorzy chcieli stworzyć grę otwartą na dodatki, ale nie do końca przemyśleli konsekwencje wynikające z wprowadzenia ich już teraz. Takie niedociągnięcia powodują, że niektórzy reżyserowie, aktorzy i aktorki są mniej użyteczne w rozgrywkach. Wystarczyłoby w instrukcji wymienić elementy, które nie maja wpływu na tą grę i stanowią przygotowanie na dodatki, jak to niejednokrotnie zrobili inni twórcy. Do tego dochodzą jeszcze karty Wydarzeń, z których niektóre są niejasne, a nawet bezużyteczne. Doskonałym przykładem jest Patriotic Support, który odnosi się do antynazistowskich filmów. Problem w tym, że Scenariusze nie zaznaczają, które dzieło ma taką tematykę. Dotyczy to też tych Historycznych Wydarzeń , które według mnie nie powinny być odrzucane, ale pozostawać w grze, gdyż większość z nich ma wpływ na inne karty, a nie pamięta się, czy były one użyte, czy też nie. Przypomina mi to trochę karty z Zimnej Wojny. Tam to było dobrze rozwiązane i przede wszystkim działało. Odrzucanie wszystkich kart po ich zgraniu w The Producer wprowadza więcej chaosu do rozgrywek. Bardzo dobrze, że nie zapomniano o Wydarzeniach, ale szkoda, że element ten nie został do końca dopracowany.
Oprócz niedociągnięć w zasadach, gra The Producer ma zbyt długi czas rozgrywki. Wystarczyłoby, aby rozgrywana była jedna runda, która kończyłaby się rozdaniem Oskarów. Innym rozwiązaniem byłoby zminimalizowanie liczby żetonów akcji do trzech, co również pozytywnie wpłynęłoby na czas rozgrywki. Takie rozwiązanie spowodowałoby efekt kuli śniegowej, który bardzo doceniam w grach. W pierwszym roku nakręcilibyśmy film z minimalistyczną obsadą, a wraz z rozwojem naszego studia, pojawiałyby się większe nakłady pieniędzy, co wpłynęłoby na zatrudnianie coraz większych gwiazd filmowych. Oczywiście to tylko takie gdybanie i moja subiektywna opinia.
Największy niesmak w grze dotyczy rozdania Oskarów. Jest on całkowicie losowy, przez co wszystko co robimy w swoich turach, robimy dla kasy, aby utrzymać naszą obsadę i nakręcić kolejne filmy. Natomiast, gdy dochodzi do rozdania Oskarów, wszystko zależy od szczęścia w dociągu kart. Oczywiście możemy mieć możliwość pociągnięcia większej liczby kart niż rywal, ale to nie do końca przynosi oczekiwany rezultat, gdyż niektóre karty nie mają wcale statuetek, a niektóre aż trzy. Również przyznanie nagrody za najlepszy film uważam za całkowicie nie fair. Faworyzuje ona graczy, którzy mieli szczęście, że zatrudnili akurat potrzebnych aktorów i mieli akurat ten Scenariusz. Powinno to zostać inaczej rozwiązane.
Póki co, uważam The Producer'a za świetny materiał edukacyjny. Niestety jest on mało grywalny, poprzez wielość zasad, ich niedopracowanie oraz nietrafność z Wydarzeniami. Ta gra ma duży potencjał. Wymaga ona jednak sporego doszlifowania. W opracowaniu jest FAQ, dostępny póki co w języku włoskim. Mam nadzieję, że wprowadzi on pewne ujednolicenie do zasad gry, bo z wielką chęcią pograłabym w dobrą pozycję o tematyce filmowej.
Sylwia
Pomocnicza ocena zbiorcza według naszej zawiłej skali:
I. | Klimat | 6/6 |
II. | Losowość | 2/6 |
III. | Błędy w grze | 2/6 |
IV. | Złożoność | 4/6 |
V. | Interakcja | 4/6 |
VI. | Wykonanie | 6/6 |
VII. | Cena | 4/6 |
VIII. | Czas rozgrywki w dwie osoby | 2/6 |
IX. | Skalowanie na dwóch graczy | ?/6 |
Grę udostępniło wydawnictwo:
Bardzo serdecznie dziękujemy!
… and something for our international readers:
Pros:
+ theme
+ high quality of components
+ educational values
+ assignment of audience is a very interesting mechanic
Con:
- long gameplay
- imprecise rules everywhere, which makes the game almost unplayable
- totally random scoring during Oscar competition. Unfortunatelly it is the most important scoring... :-/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz