Wydawca: Mayfair Games/Lookout Spiele
Rok wydania: 2017
Liczba graczy: 2-4
Czas gry: 30 minut
Język: angielski (niezależna językowo)
Całkiem niedawno ukazała się polska edycja gry Bärenpark – Park niedźwiedzi. Wydawnictwo Mayfair Games zaskoczyło nas i przysłało nam angielską wersję tej gry do recenzji. Od polskiej różni się ona wyłącznie językiem użytym w instrukcji – gra jest w 100% niezależna językowo.
Autorem gry jest Phil Walker-Harding, który stworzył, między innymi, taką znaną grę jak Kakao. W opisywanej przeze mnie pozycji będziemy budować park, czy też zoo z niedźwiedziami… i grupką koali. Tak naprawdę natomiast, to będziemy układać kafelki w różnych kształtach i kolorach na planszy, żeby zdobyć jak najwięcej punktów. Tak, Bärenpark (dalej Park niedźwiedzi) jest dosyć abstrakcyjny. Pokrótce opiszę Wam mechanizmy gry, a następnie poznacie moje zdanie na temat tej gry.
Tektura, tektura i tektura
Wewnątrz pudełka znajdziemy wiele tekturowych kafelków w różnych kształtach. Dołączona jest również plansza, na której zmieścimy większość z nich. Autorem ilustracji do gry jest Klemens Franz, który współpracował z Lookout Spiele/Mayfair Games przy wielu ich tytułach. Są one przyjemne dla oka. Uważam, że bardzo ładnie wpisują się w rodzinną tematykę opisywanej pozycji. Gra jest wykonana dobrze i nie mam do niej żadnych zastrzeżeń. Instrukcja jest napisana poprawnie i raczej nikt nie powinien mieć problemów ze zrozumieniem banalnie prostych zasad rozgrywki.
Funkcje elementów gry
Kafle* z terenami parku – każdy z graczy na początku gry otrzymuje płytkę startową. W czasie gry dołoży jeszcze trzy do niej. Występuje na nich siatka z ikonami, których znaczenie opiszę w zarysie tury gry. Na tych planszach układamy kafelki pawilonów, wybiegów, terenów zielonych oraz żetony pomników.
Kafelki pawilonów – układane są one w stosie od najwyżej do najniżej punktowanych. Ich liczba zależy od liczby graczy. Istnieją one w kilku kolorach (gatunkach): szare (pandy), żółte (niedźwiedzie gobijskie), niebieskie (niedźwiedzie polarne) i zielone (koale).
Kafelki wybiegów – z każdego koloru (gatunku) występują trzy kafelki w bardzo nietypowych kształtach. Są one warte troszeczkę więcej punktów, niż pawilony.
Kafelki terenów zielonych – nie otrzymujemy za nie żadnych punktów i zazwyczaj służą jako „zapychacze” wolnej przestrzeni w naszym parku. Ich liczba jest zależna od liczby uczestników rozgrywki.
Żetony pomników – otrzymujemy je za pełne zapełnienie jednego kafla terenu parku. Dają nam punkty zwycięstwa: zawsze bierzemy żeton dający ich najwięcej. Ich liczba jest zależna od liczby graczy.
Kafelki osiągnięć – w wariancie „zaawansowanym” możemy wylosować trzy rodzaje osiągnięć/celów, do których możemy dążyć. W momencie spełnienia warunków na nich opisanych, otrzymujemy dostępny kafelek z największą liczbą punktów zwycięstwa. Tu również liczba kafelków zależy od liczby uczestników zabawy.
*W grze występuje wiele rodzajów kafelków. Na potrzeby tej recenzji będę używał sformułowań „kafelek” i „płytka” zamiennie.
Układam kafelek i dobieram kafelek…
Park niedźwiedzi to gra dla dwóch do czterech graczy. Gramy do momentu, w którym jeden z graczy zapełni wszystkie pola na swoich kaflach terenu. Wówczas pozostali uczestnicy mają jeszcze jedną turę. Wszyscy startują z jednym kafelkiem terenów zielonych – jego kształt jest zależny od ustalonej na początku kolejności. Kolejka gracza przebiega według kilku prostych kroków:
1. Zagranie płytki
Gracz bierze jedną i tylko jedną płytkę ze swoich zasobów i wykłada ją na kafelek terenu. Zasady tego są proste: nie można nakładać na siebie płytek, nie mogą one „wisieć” w powietrzu (wystawać poza park), muszą stykać się bokami ze wcześniej wyłożonymi płytkami i nie mogą być położone na dziurach (miejsca na pomniki).
2. Sprawdzenie zakrytych ikon
Jak już wcześniej wspomniałem, na naszych płytkach parku mamy cztery rodzaje ikonek. Po wyłożeniu kafelka sprawdzamy, czy jakieś z nich zakryliśmy i wprowadzamy ich efekty w życie:
Zielona taczka – bierzemy dowolną, dostępną płytkę terenu zielonego z planszy głównej i dodajemy ją do naszych zasobów.
Biała betoniarka – bierzemy płytkę pawilonu lub terenu zielonego.
Pomarańczowa koparka – bierzemy płytkę wybiegu lub pawilonu lub terenu zielonego.
Robotnicy – bierzemy jeden wierzchni kafelek z dwóch stosów leżących obok planszy głównej. Układamy go w swoim parku tak, aby: stykała się ona bokiem z innym kafelkiem terenu parku, ikony były ułożone w tym samym kierunku, nie był on poniżej naszego kafla startowego. Nasz park może składać się z maksymalnie czterech takich płytek.
W zasobach możemy mieć dowolną liczbę płytek. W nietypowej sytuacji, w której nie możemy nic dołożyć do naszego parku, pasujemy i otrzymujemy dowolny teren zielony. Możemy spasować wyłącznie, jeśli nie mamy możliwości wyłożenia kafelka na stół.
3. Umieszczenie pomnika
Jeśli zapełniliśmy w pełni cały kafelek terenu parku, to otrzymujemy żeton pomnika z największą wartością punktową, który umieszczamy na miejscu ikony dziury.
4. Zdobycie osiągnięcia (wariant „zaawansowany”)
Sprawdzamy, czy spełniamy warunki jednego z dostępnych w rozgrywce osiągnięć (wyłóż sześć przyległych do siebie terenów zielonych; posiadaj trzy kafle z koalami itp.). Jeżeli tak, to bierzemy odpowiedni kafelek z największą wartością punktową.
Na koniec gry zliczamy wszystkie zdobyte punkty. W przypadku remisu wygrywa osoba, która ma więcej punktów na kafelkach w swoich zasobach. Jeśli dalej jest remis, to zwycięża gracz z najdroższym kafelkiem w swojej rezerwie.
Wszyscy lubią misie
Zacznę od tego, że tematyka gry jest absolutnie niewyczuwalna. Tytuł ten mógłby traktować o czymkolwiek, bo w rzeczywistości wykładamy wyłącznie kafelki w różnych kształtach i kolorach. Miło, że wydawca zdecydował się na misie, bo kto nie lubi niedźwiadków (i koali), ale Park niedźwiedzi to gra abstrakcyjna. Mechanizmy też ten fakt podpierają, ponieważ budując (wykładając kafelki) nie musimy trzymać się żadnych logicznych reguł – wcale nie jest wymagane położenie pawilonu pand obok ich wybiegu.
Gdzieś w oczy rzuciło mi się stwierdzenie, że Park niedźwiedzi, to wieloosobowy Patchwork. Zapewne z powodu układania różnokształtnych kafli na planszy. Nie zgodzę się z tym. Gra autorstwa Uwe Rosenberga jest moim zdaniem o wiele bardziej wymagająca (manipulacje guziko-punktami) oraz regrywalna. Park niedźwiedzi nie stawia nas przed jakimiś istotnymi decyzjami. Co nie znaczy, że gramy w tę grę zupełnie bezmyślnie. Musimy planować kilka ruchów na przód i wybierać do tego odpowiednie kafelki w momencie zakrycia ikonek. W Parku niedźwiedzi występuje też bardzo mało zmiennych. W wariancie podstawowym wprowadzają je tylko dwa stosy kafelków z terenami parków. W trybie „zaawansowanym” na naszą strategię w danej partii mogą wpłynąć kafelki osiągnięć, które determinują co będziemy budować, aby zyskać dodatkowe punkty. Jednak uważam, że to za mało i gra ta jest po prostu mało regrywalna. W każdej partii w zasadzie robimy to samo, a kafelki osiągnięć nie wprowadzają za wiele różnorodności.
Oczywiście piszę te słowa z perspektywy osoby lubiącej złożone gry planszowe. Park niedźwiedzi nie jest kierowany do takiego odbiorcy. Jest to rodzinna gra, w której mamy poćwiczyć nasze umiejętności planowania i układania przestrzennego – o ile istnieje coś takiego... Z całą pewnością tytuł ten spodoba się dzieciom, a niedźwiadki tym bardziej powinny zachęcić je do zagrania w nią. Dla każdego będzie to również, moim zdaniem, dobry wstęp do świata nowoczesnych gier planszowych.
Tomasz
Pomocnicza ocena zbiorcza według naszej zawiłej skali:
I.
|
Klimat
|
1/6
|
II.
|
Losowość
|
6/6
|
III.
|
Błędy w grze
|
6/6
|
IV.
|
Złożoność
|
6/6
|
V.
|
Interakcja
|
3/6
|
VI.
|
Wykonanie
|
6/6
|
VII.
|
Cena
|
6/6
|
VIII.
|
Czas rozgrywki
|
6/6
|
IX.
|
Skalowanie na dwóch graczy
|
4/6
|
Końcowa nota: 4,88/6
Grę udostępniło wydawnictwo:
Bardzo serdecznie dziękujemy!
Pros:
+ Simple rules and dynamic gameplay
+ Good for families
+ Nice graphic design
+ Bears!
+ …and Koalas ;-)
Cons:
- Non-thematic
- Rather not for experienced players (replayability, lack of crucial decisions)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz