It's Mine. Recenzja gry od Mont Taber

Tytuł: It's Mine

Wydawca: Mont Tàber

Rok wydania: 2015

Liczba graczy: 2

Czas gry: 20-45 minut

Język: angielski, hiszpański

It's Mine jest pierwszą grą wydaną przez hiszpańskie wydawnictwo Mont Tàber w 2015 roku. Dzięki ich uprzejmości otrzymaliśmy tę oraz Emporion (click) do recenzji. Zainteresowaliśmy się nią dzięki filmikowi obejrzanemu na kanale The Dice Tower. Co ciekawe, dotychczas nie słyszeliśmy o tej grze. Dowodzi to tylko tego, że w przeciągu tych kilku lat, wydano wiele pozycji, które nas omijają z wielu różnych powodów. W szczególności, że jest to gra stworzona tylko dla dwojga, co dodatkowo zarysowuje rozrost tego hobby. Powróćmy jednak do tematu tego tekstu. Zaznajomię Was, jak zwykle, z elementami do gry, opiszę pokrótce zasady i podzielę się swoją opinią o tej małej gierce.

It's Mine to gra strategiczna dla dwóch graczy. Każdy z zawodników stara się przejąć władzę w trzech dzielnicach. W każdej z nich rządzą inne gangi, które dowodzone są przez różnych przestępców. Liderzy ci (karty szefów) starają się zatrudniać najlepszych i najsprytniejszych złodziei (karty akcji). To od nas zależy, ilu ich będzie, kto będzie dowodził naszą szajką i jakimi umiejętnościami będą się wyróżniać. Oczywiście im lepsze i silniejsze drużyny stworzymy, tym szansa na przejęcie władzy w dzielnicy i odniesienie zwycięstwa jest wyższe.

Opis elementów i podstawowych pojęć

W grze występują dwa rodzaje punktów. Pierwsze z nich to maski (symbol maski), które zawodnicy zdobywają z kart szefów i akcji, ale również poprzez dogrywanie do kart dzielnic konkretnych zestawów kart. Punkty te są tylko ważne w momencie, gdy na koniec gry sprawdzamy, który zawodnik przejął daną dzielnicę. W dalszym etapie gry nie są one brane pod uwagę. Drugie punkty przedstawiono jako złoty pieniążek i od nich zależy, kto zwycięży rozgrywkę. Zdobywamy je w różny sposób w trakcie gry: z kart akcji, szefów, dzielnic, a także za zbieranie dzieł sztuki. Niektóre karty mają symbole wazy, diamentu i palety. Są to dzieła sztuki. Na koniec gry zdobywamy za ich rysunki punkty, w zależności od ich liczby. 

W grze występują 3 rodzaje kart. Talie są tak stworzone, że mają kilka uniwersalnych kart (nie przynależnych do miast) oraz kilka unikalnych (używanych tylko w potyczkach z danym miastem).

Karty dzielnic – gracze zagrywają do nich karty szefów i akcji, walcząc o kontrolę nad nimi. Każda karta dzielnic ma swoją specjalną umiejętność, która działa stale albo tylko na koniec rozgrywki. Najczęściej zagrywanie do dzielnic konkretnych kart dostarcza zawodnikowi, który ją zdobędzie, dodatkowe punkty, o ile spełni jej wymagania.

Karty szefów – są to karty, które zawodnicy zagrywają tworząc maksymalnie po 3 rzędy w każdej dzielnicy. Każdy z nich musi być rozpoczęty przez kartę szefa, a dopiero potem możemy na nie dogrywać karty akcji. Karty szefów mają działanie stałe, dostarczają dodatkowe punkty zwycięstwa na koniec gry albo dodają punkty masek do przejmowania kart dzielnic.

Karty akcji – zagrywamy je na karty szefów. Pozwalają one zdobywać dzielnice. Mają różne zdolności specjalne, które pozwalają zdobywać dodatkowe punkty masek, punkty zwycięstwa, a także tworzyć różne combosy.

Dołączono także kartę rund – dwustronną, która na awersie ma tor rund, z zaznaczeniem ile i jakie karty w każdej z nich pobieramy. Dodatkowo zakreślono, który zawodnik, z żetonem w jakim kolorze (czarnym czy białym), jest graczem rozpoczynającym w danej rundzie. W związku z tym, w tej pozycji nie rozgrywamy swoich rund naprzemiennie, ale w z góry ustalonej kolejności wskazanej właśnie na tej karcie. Na rewersie znajduje się tor punktacji oraz ogólny przebieg końca gry.

Zanim zaczniemy grać

Na początku gry wybieramy, w którym mieście będziemy prowadzić rozgrywkę: Rzymie, Londynie, Paryżu czy Barcelonie. Określa to, z których kart skorzystamy w każdej z gier.

Wszystkie karty w grze dzielimy na 3 stosy, usuwając te, niemające ikony miasta, które wybraliśmy: dzielnice, szefowie i akcji. Losowo wybieramy 3 dzielnice, o które będziemy walczyć w czasie gry, przestrzegając zasady, aby przynajmniej jedna karta miała ikonę miasta, z którym toczymy rozgrywkę oraz jedna nie posiadała żadnej.

Losowo ustalamy gracza, który decyduje, czy chce być pierwszym graczem. Ma to dodatkowe znaczenie w kolejnych rundach, o czym wspomniałam w opisie elementów.

Opis rozgrywki

Gra trwa 6 rund, co wskazane jest na specjalnej karcie. Każda z nich podzielona jest na dwa etapy:

1. Uzupełnienie ręki. Każdy zawodnik dobiera z odpowiedniego stosu liczbę kart, wskazaną na karcie rund. Na przykład: grę rozpoczynamy od pobrania 4 kart z talii szefów.

2. Rozegranie tur. Zawodnicy naprzemiennie zagrywają z ręki jedną kartę. W związku z tym, że zawsze mamy tylko karty te, które pobraliśmy w danej rundzie, to dla przykładu w pierwszej zagrywać będziemy szefów.

a. Karty szefów. W każdym dystrykcie mogą być tylko trzy karty szefa, czyli gracz w teorii może w swojej strefie posiadać maksymalnie dziewięć szefów. Nigdy nie możemy zagrywać jednej karty na drugą, co jest bardzo ważne. W związku z tym, to, którego szefa i do której dzielnicy zagramy ma duże znaczenie.

b. Karty akcji. Możemy zagrać jedną kartę akcji na inną kartę akcji w dzielnicy albo na kartę szefa. Maksymalnie w jednej dzielnicy mogą znaleźć się 3 takie karty, na każdym szefie. W związku z tym, przypomnę, że w każdej dzielnicy tworzymy łańcuszek z kart, składający się maksymalnie z trzech szefów i dziewięciu kart akcji. Zagrywając kartę akcji możemy także ją odrzucić odkrytą na odpowiedni stos. Wówczas otrzymujemy z puli jeden żeton kasyna, który w przyszłości może pomóc nam zagrać jakieś inne karty. Jeżeli nie ma już takowego, to zabieramy go rywalowi, pod warunkiem, że ma ich więcej od nas. Po zagraniu takiej karty akcji na szefa natychmiast sprawdzamy, czy wywołuje to jakiś efekt. Jeśli tak, to wprowadzamy go.

Po jednej takiej turze, czyli, gdy oboje zawodnicy zagrają po jednej karcie, zamieniają się oni wszystkimi kartami na ręce.

Tury rozgrywamy do momentu, w którym zawodnikowi pozostaną dwie karty. Wówczas musi on zagrać jedną, a ostatnią odrzucić do stosu, bez otrzymywania żetonu kasyna. Jest to ostatnia tura danej rundy. Po sześciu takich kolejkach gra dobiega końca. W trakcie ich zawodnicy mają za zadanie zagrywać tak karty, aby sprostać ich wymaganiom, co wiązać się może z zapłaceniem do puli ogólnej żetonu kasyna. Ponadto każda z nich ma pewną umiejętność stałą (np. nie można spalać/niszczyć naszych kart), jednorazową (np. usuwamy kartę rywala w określonym kolorze) albo działającą w na koniec gry (np. dającą nam dodatkowe punkty za karty w określonych zestawach). Następnie przechodzimy do finalnego podliczenia punktów.

Koniec gry

Pierwszym etapem końca gry jest ustalenie, kto kontroluje dzielnicę. Podliczamy wówczas liczbę symboli masek, dodajemy dodatkowy punkt, jeżeli posiadamy rząd z maksymalną liczbą kart w nim (1 karta szefa i 3 akcji), aktywujemy symbole ognika, które niszczą kartę rywala i ustalamy zwycięzcę. W przypadku remisu uznajemy, że nikt nie przejmuje kontroli nad dzielnicą.

Następnie zliczamy zdobyte punkty zwycięstwa (pieniążki) w 4 kategoriach: za dzielnice, szefów, karty akcji i elementy sztuki (symbole z kart). Wygrywa ten, kto zgromadził największą ich liczbę.

Oczywiście jest to pobieżny opis gry, ale nakreśla, z jakimi mechanizmami mamy do czynienia w tej pozycji, o co walczymy i przy użyciu jakich środków. Wiele w tej pozycji zależy od kart, którymi dysponujemy i ich umiejętności.

Oprawa graficzna i wykonanie gry

Wszystkie karty mają jasne obwódki, więc jeżeli nawet trochę się podniszczą, to nie jest to widoczne. Jednak są one wykonane z dobrej jakości tworzywa. 

Symboli na kartach jest wiele, co może początkowo nieco spowolnić grę, gdyż trzeba sprawdzać, co dana karta daje. Jednak są one bardzo klarownie zaprojektowane i bardzo szybko można zauważyć pewien schemat. W związku z tym, już po dwóch-trzech rundach gra nabiera tempa. Jest to duży plus tej pozycji. Ponadto karty podzielono na dwie sekcje: 1/3 przeznaczono na jej zdolność, którą dodatkowo wyostrzono jednolitym tłem, a 2/3 karty zajmuje ilustracja. Są one bardzo ładne i nieco przypominają mi rysunki satyryczne pana Mleczki ukazujące się w gazetach. Nie zakłócają one odbioru karty i nie rozpraszają w trakcie gry. Ładnie ozdabiają karty, w prosty i estetyczny sposób.

Instrukcja

Zasady zapisano bardzo poprawnie. Nie mieliśmy problemów z nich zrozumieniem, ani nie natrafiliśmy na większe przeszkody w trakcie gry. Jedną sporną sytuację rozwiązał FAQ znajdujący się na końcu instrukcji do gry. Zasady poukładano klarownie, jak i opis kart. Dodatkowo zakolorowano tła reguł przy opisie kart, kolorem im odpowiadającym. Znacząco ułatwia to szukanie znaczenia symboliki na nich.

Regrywalność

W każdej grze biorą udział wszystkie karty podstawowe oraz zestaw kart przynależnych do miasta, które wybraliśmy. W związku z tym znając zawartość talii w 4 rundzie wiemy, które kart akcji się pojawią w 6, a w 3 wiemy, jakie karty szefów. Wiedza ta pozwala nam na większą kontrolę nad tym, gdzie i jakie karty dogramy. Wiemy, na co możemy trafić i co nam się opłaca, czy warto zagrać kartę dla znaczników kasyna, czy też nie przydadzą nam się one. Jednak, taką samą wiedzę ma nasz rywal i o tym musimy pamiętać. W szczególności dlatego, że wszystkie karty odrzucone lub wyłożone na stół są jawne.

Draft dla dwojga

Dotychczas trzymaliśmy się z dala od gier, których główny mechanizm opierał się na drafcie – po prostu nie sprawdzało się to w rozgrywkach dwuosobowych. Autorzy bardzo często na siłę wciskali w takie pozycję takie warianty. Draft po prostu stworzony jest dla większej liczby osób, z tego względu, że oferuje większą niewiadomą. W tej grze działa on znakomicie. Zapewne dlatego, że It's Mine opiera się na dużej interakcji. Naszym zadaniem jest zbudowanie z kart idealnego zestawu, składającego się z karty szefa i akcji, dzięki któremu przejmiemy dzielnicę. Jedynym elementem, który może nam w tym przeszkodzić jest nasz rywal. Wiem, że w grach zawsze rywalizujemy z kimś. Jednak w tej pozycji mamy bardzo duży wpływ na to, kto okaże się lepszy. Draft w niej jest idealnie wkomponowany. Otrzymując karty na rękę zastanawiamy się, którą kartę szefa/akcji zagramy. Rozpatrujemy kilka opcji, sprawdzamy, która bardziej przyda się rywalowi oraz patrzymy, której on na pewno nie zagra, bo raczej go nie będzie na nią stać. Ponadto musimy też wziąć pod uwagę to, do której dzielnicy, a nawet rzędu jest on jeszcze w stanie dograć cokolwiek. Jeszcze ciekawiej robi się, gdy dostaniemy karty z ręki przeciwnika. Stajemy przed kolejnym dylematem, który dodatkowo oparty jest o naszą wiedzę, na temat kart, które właśnie jemu przekazaliśmy.

Najbardziej intensywna rundą w grze jest ta ostatnia dla każdej z typów kart, czyli 5 i 6. Zostaje nam do zagrania jedna karta szefa i musimy zdecydować, oszacować i nieco przewidzieć, gdzie nam on się przyda najbardziej i dzięki niemu zdobędziemy dzielnicę albo upewnimy się, że nie dostanie jej rywal. To samo dotyczy rundy 6. Jednak decyzje są cięższe do podjęcia. My tylko siedzieliśmy i liczyliśmy: „Okay, tutaj prowadzę, ale Tomasz może tutaj dograć tę kartę albo tę. Natomiast jeśli ja zagram tutaj kartę akcji, to będzie to moja ostatnia w tym rzędzie, co da mi dodatkową maskę i upewnię się, że Tomasz jej nie zdobędzie. Do tej środkowej nie mam po co niczego zagrywać, bo i tak przegram, lepiej zawalczyć o coś innego“. Tak mniej więcej wygląda najbardziej decydujący moment w tej grze. Jest więc o czym myśleć i co analizować.

It's Mine jest grą bardzo dobrą. Spodoba się graczom lubiącym rywalizację, emocje, interakcję oraz dynamiczne rozgrywki w dwuosobowym gronie. Jest ona póki co niedostępna na polskim rynku, ale mam nadzieję, że wkrótce to zmieni się. It's Mine sprawdzi się także jako przerywnik pomiędzy większymi grami. Możecie ją także zabrać ze sobą do klubu i zagrać na małej powierzchni, jak zrobiliśmy to my. Na jej plus działa również krótki, około 30 minutowy, czas rozgrywki. Warto jej wypatrywać w Polsce.

Sylwia

Pomocnicza ocena zbiorcza według naszej zawiłej skali:

I.	Klimat	3/6
II.	Losowość	6/6
III.	Błędy w grze	6/6
IV.	Złożoność	6/6
V.	Interakcja	6/6
VI.	Wykonanie	6/6
VII.	Cena	?/6
VIII.	Czas rozgrywki	6/6
IX.	Ocena gry	6/6

Końcowa nota:  5.62/6

Grę udostępniło wydawnictwo:

Bardzo serdecznie dziękujemy!

… and something for our international readers:

+ fast and dynamic gameplay
+ good 2 player game with drafting mechanic
+ portability
+ replayability

+ good for beginners and advanced players

+ graphic design

Cons:
- the number of icons can scare you at first glance ;-)