Kwiatki. Recenzja gry od Rebel.pl

Tytuł: Kwiatki

Wydawca: REBEL.pl

Rok wydania: 2018

Liczba graczy: 2

Czas gry: 20-30 minut

Język: polski
Sprawdź aktualną cenę gry tutaj - click

Trzeba przyznać, że nie wiem co skusiło nas do tego, aby przyjrzeć się dwuosobowej grze od Rebela, zatytułowanej Kwiatki. Ja nie mam zmysłu florystycznego, a czasem nawet kaktusy umierały pod moją „opieką”. Sylwia natomiast zgromadziła dość sporą liczbę roślin doniczkowych w naszym domu. Jednak Kwiatki to nie gra o hodowaniu kaktusów lub innych dracen. W Kwiatkach hodujemy ozdobne roślinki, takie jak róże czy lilie, a następnie je mordujemy… Znaczy ścinamy, żeby zrobić jak najładniejszy bukiet.

O grze słów kilka

Kwiatki powstały w trakcie warsztatów dla twórców gier planszowych organizowanych przez wydawnictwo REBEL.pl. Autorami tego tytułu są cztery osoby: Przemysław Fornal, Kajetan Kusina, Mateusz Pitulski oraz Kamil Rogowski. Przemiłe i urokliwe ilustracje do gry wykonał Bartłomiej Kordowski. Jeżeli miałbym w jednym zdaniu opisać mechanizmy Kwiatków, to jest w nich połączone zbieranie zestawów (set collection) i zarządzenie ryzykiem (press your luck).

Wykonanie gry jest dobre. Karty kwiatków są duże i ładnie prezentują się na stole. Instrukcja jest napisana przejrzyście, a sama gra jest banalnie prosta.

Elementy gry

Karty kwiatków

W grze mamy sześć rodzajów kwiatków, w liczbie dziewięciu sztuk. Na koniec gry zyskujemy punkty zależne od liczby kwiatków, zebranych w zestawie, tego samego typu  oraz za różnorodność zestawów.

Doniczki

Symbolizują one akcje specjalne. Każdy z uczestników może wykorzystać jedną z nich na turę.

Znaczniki akcji

Mają one dwojaką funkcję: oznaczają użycie doniczki-akcji specjalnej oraz chronią danego kwiatka, przez jedną turę, przed ścięciem przez przeciwnika. Każdy z uczestników ma trzy znaczniki do wykorzystania przez całą grę.

Zarys gry

Przed rozgrywką tasujemy wszystkie karty kwiatków i usuwamy jedną z nich bez ujawniania jej awersu. W losowej kolejności układamy doniczki, a następnie dokładamy nad każdą z nich jedną kartę kwiatka. Musimy to zrobić tak, aby w każdej z nich była inna roślinka. Potem przetasowujemy jeszcze raz talię kwiatków i rozdajemy każdemu graczy dwie karty. W związku z tym, w trakcie gry, każdy uczestnik może nie poznać „tożsamości” co najmniej trzech kart – gra kończy się, jak skończą się karty w talii.

Tury w grze przebiegają naprzemiennie. W swojej kolejce wykonujemy poniższe kroki:

1. Usuwamy znacznik specjalny użyty w poprzedniej turze, a następnie wykonujemy akcję Rozrostu, która polega na pociągnięciu karty kwiatka z talii. Jeżeli kwiatek odpowiada jakiemuś już znajdującemu się w doniczkach, to dokładamy go na wierzch. W doniczce może znajdować się maksymalnie sześć kart. Jeżeli nie ma gdzie go dołożyć: w doniczkach są inne kwiatki i nie ma pustej doniczki, to mamy pecha i nasza tura kończy się.

2. Wykonujemy akcje w dowolnej kolejności. Możemy użyć jednego znacznika akcji specjalnej i położyć go na wybranej doniczce. Opcją dostępną dla nas jest również zagranie (do odpowiedniej doniczki) jednej z naszych kart z ręki. Mamy też możliwość wykonania, jednej lub kilku, akcji Rozrostu.

3. Kończymy turę poprzez spasowanie lub ścięcie kwiatka – zebranie stosu kart (co najmniej dwóch) znad jednej z doniczek. Ewentualnie skończymy turę, jeśli będziemy mieli pecha przy kolejnej akcji Rozrostu.

Dostępne akcje specjalne (doniczki) to:

a) podejrzenie i ułożenie trzech kart w talii;

b) dołożenie karty z ręki do doniczki, niezależnie od rodzaju kwiatka w niej się znajdującej;

c) uniknięcie pecha przy kolejnej akcji Rozrostu;

d) wzięcie karty na rękę.

Należy pamiętać, że położenie naszego żetonu chroni dany kwiatek przed ścięciem przez rywala w jego turze.

Gra kończy się w momencie pociągnięcia ostatniej karty z talii kwiatków. Wówczas podliczamy punkty według specjalnej tabeli, która uwzględnia wielkość bukietów i ich różnorodność. Wygrywa osoba z największą liczbą punktów, a w przypadku remisu gracz, który użył mniej akcji specjalnych.

Kwiatki!

Przyznam się, że nie wiedziałem czego się spodziewać po Kwiatkach. Mogę powiedzieć, że w pewnym stopniu gra ta mnie zaskoczyła. Ma one proste mechanizmy. Jednak czuć w nich jakąś głębię. Nie jest ona jakaś wielka, ale wystarczająca, żeby grało się w tę grę całkiem przyjemnie. Z jednej strony możemy liczyć karty i jest to istotny element rozgrywki, ale z drugiej gra nie wywołuje u nas uczucia presji, że musimy to robić. Po prostu ma ona bardzo luźny gameplay i powinna przypaść do gustu wielu osobom.

Zastosowano w niej bardzo ciekawą wariancję mechaniki zarządzania ryzykiem (ang. press your luck). Możemy liczyć na szczęście i dobierać karty z talii przy pomocy akcji rozrostu i mieć nadzieję, że będziemy mieć szczęście. Jeśli jesteśmy uważni, to mniej więcej wiemy, jakie karty jeszcze znajdują się w talii. Wybranie akcji specjalnej w odpowiednim momencie też daje nam spore pole do popisu. Nie tylko mamy do wykorzystania jakąś potężną umiejętność, ale też blokujemy dany kwiatek przed ścięciem przez rywala. Choć wydaje mi się, że najlepsza „zdolność doniczki” to ta, która pozwala podejrzeć i ułożyć trzy karty z talii.

Decydując się na ścięcie kwiatka musimy mieć też na uwadze, że automatycznie nasz przeciwnik nie będzie miał pecha w swojej turze. Przy przymusowym Rozroście na pewno gdzieś umieści kartę kwiatka – przecież jedna doniczka jest wolna. Jak widzicie, nakreśliłem tu kilka niuansów, które znajdziemy w Kwiatkach. Nie są one jakieś wyjątkowo wymagające, jeśli mogę się tak wyrazić, ale przy skumulowaniu ich wszystkich, dają dobrą oraz przyjemną grę.

Muszę też odnieść się do tematyki. Prawda jest taka, że gra mogłaby być o czymkolwiek. Równie dobrze moglibyśmy kłaść rury w domu lub budować autostrady. Po prostu zbieralibyśmy zestawy inaczej pokolorowanych kart. Padło na robienie bukietów z kwiatów. Nie przeszkadza mi to. Trzeba przyznać, że jest to dość nietypowy temat, który pozwolił też ładnie zilustrować grę.

Naprawdę szczerze polecam tę grę. Można w nią swobodnie pograć ze swoim partnerem, rodzicem lub dzieckiem. Zasady są proste, a rozgrywka dynamiczna. Warto zainteresować się tym tytułem.

Tomasz

Pomocnicza ocena zbiorcza według naszej zawiłej skali:

I.	Klimat	4/6
II.	Losowość	5/6
III.	Błędy w grze	6/6
IV.	Złożoność	6/6
V.	Interakcja	6/6
VI.	Wykonanie	6/6
VII.	Cena	6/6
VIII.	Czas rozgrywki	6/6
IX	Ocena gry	5/6

Końcowa nota:  5.55/6

Grę udostępniło wydawnictwo: 

Bardzo serdecznie dziękujemy!