Wydawca: REBEL
Rok wydania: 2021
Liczba graczy: 2-4
Czas gry: 30-45 minut
Język: polski
Sprawdź aktualną cenę gry tutaj - click
Od czasu do czasu, choć raczej zdarza się to w naszym wypadku bardzo rzadko, mamy ochotę zagrać w jakąś grę, gdyż ta po prostu ciekawie wygląda. Właśnie z tego powodu zwróciliśmy uwagę na Pradawny Las. Zjawiskowa oprawa graficzna naprawdę przykuła naszą uwagę, kilka trójwymiarowych elementów tylko zwiększyło nasze zaciekawienie. W związku z tym nasze pierwsze rozgrywki w Pradawny Las rozpoczynaliśmy bez żadnych oczekiwań wobec tego tytułu. Czy było warto poświęcić tej grze czas?
W gęstym lesie, ze wschodzącym słońcem w oddali
W pradawnym lesie wielkie Święte Drzewo zagrożone jest spaleniem przez niszczycielskie płomienie Onibi. Duchy natury, odpowiadające porom roku, zostają wezwane, aby je ocalić. Jednak nie współpracują ze sobą, tylko każdy działa na własną rękę, aby otrzymać tytuł Wielkiego Strażnika Lasu. Ocalić las mogą na kilka sposobów: sadzić drzewa, gasić pożary albo zbudzić Sankiego - Obrońcę Lasu.
Taki krótki zarys fabuły otrzymamy we wstępie instrukcji. Jak się okazuje Onibi, występuje w japońskich legendach. Według nich są to duchy zawziętych ludzi, które pojawiają się pod postacią ognia. Tutaj można nawiązać do naszych błędnych ogników. Nie wiem jak bardzo autor był zainspirowany mitologią japońską, ale patrząc na specyficzną oprawę graficzną gry oraz samą ideę duchów powiązanych z naturą, to jestem pewien, że wywarła ona spory wpływ na fabułę Pradawnego Lasu.
Oczy w ciemności
Skoro już o autorze wspomniałem, to jest nim Aske Christiansen. Pradawny Las to jego debiut, jeśli chodzi o projektowanie gier. Ilustracje do gry wykonała Apolline Etienne. Co mnie tak zachwyciło w jej rysunkach? Z jednej strony są one dość kreskówkowe, może troszeczkę przypominają mangę. Jak najbardziej są one przyjemne dla oka i nadają się do użycia w grze dla młodszych odbiorców. Z drugiej strony mamy te święcące, puste oczy zwierząt na kartach. Mogą się one wydać dla niektórych niepokojące. Jest to dla mnie bardzo ciekawy kontrast. Wydaje się jakby zwierzęta w lesie były czymś opętane, co w sumie zgadza się z fabułą gry. Jako duch zapewne wcielamy się w nie, żeby uratować Święte Drzewo. Więcej rysunków Apolline możecie znaleźć chociażby tutaj: CLICK.
Gra o ratowaniu i sadzeniu drzew, która jest wykonana z tektury
Podtytuł rozdziału jest dość sarkastyczny, ale na pewno bardziej ekologicznie jest coś wyprodukować z drewna, niż z masy plastiku. Nie chcę przechodzić w tym momencie na temat ochrony środowiska, bo to nie jest miejsce na to. Chociaż troszeczkę nawiążę do tego w podsumowaniu. Generalnie gra jest wykonana bardzo dobrze. O ilustracjach już wspomniałem, ale należy nadmienić, że pozostałe elementy są bardzo czytelne. Co więcej symbole na kartach są ułożone tak, że można bez problemu podziwiać grafiki na nich zawarte. Stojaki na żetony drzew jak najbardziej są pomocne. Jedyne zastrzeżenie mam do faktu, że tekturowe pionki rozlatują się w trakcie ich przestawiania. Instrukcja do gry jest napisana i przetłumaczona poprawnie, choć muszę przyznać, że niektóre rzeczy bym inaczej w niej poukładał. Niemniej nie mieliśmy problemów ze zrozumieniem reguł.
Karty i plansza strażników oraz żetony pożarów
Każdy gracz będzie rozpoczynał grę z taką samą startową talią strażników. Poza nimi karty te występują w 3 poziomach. Wszystkie jednak wyglądają bardzo podobnie. W prawym dolnym rogu mają swoją moc - liczbę symboli słońca potrzebnych do jej zakupu. Po lewej stronie mają zestaw symboli powiązanych z akcjami w grze. Te symbole, w grze nazywane żywiołami, to:
- słońce (ogień): dzięki niemu będziemy mogli kupić nowe karty strażników;
- woda: dzięki nim będziemy mogli gasić pożary w lesie;
- sadzonki (ziemia): pozwalają na sadzenie drzew w naszym lesie;
- spirala (wiatr): pozwala na poruszanie się po kręgu duchów;
- kwiat lotosu: dzięki niemu możemy wygrać grę;
Oprócz tego na kartach może występować symbol określający czy dane zwierzę jest samotnikiem, czy żyje w stadzie. Ma to znaczenie w naszej turze, gdyż to te ikony wpływają na to, ile kart zagramy w naszej kolejce.
Karty te mają też swoją planszę, na której leżą żetony pożarów o wartościach 2, 3, 4. Te będą się pojawiać na planszy kręgu duchów i będziemy musieli je gasić.
 |
| kubeczek nie jest częścią gry |
Karty i plansza ognistych waranów oraz cząsteczki magii
Są to karty strażników, ale nie posiadają one symboli. Otrzymujemy je do naszej talii, jeśli nie zagasimy pożarów i mamy za mało symboli wody. Dodatkowo, każda z nich posiada symbol samotnika, który utrudnia zagrywanie kart. W skrócie, warany po prostu zaśmiecają naszą talię. Karty te mają swoją planszę, na której leżą cząsteczki magii. Te z kolei pomagają nam usuwać warany z naszej talii oraz manipulować dociąganiem kart.
Pionki duchów natury, ich drzewa i żetony zwycięstwa
Każdy gracz będzie posiadał swój pionek ducha oraz startowe drzewo, które umieszcza na swojej planszy lasu. Uczestnicy mają po jednym żetonie zwycięstwa: pożaru, drzewa, lotosu. Są one tak jakby naszymi startowymi punktami zwycięstwa, które gracze mogą od siebie przejmować, dzięki poruszaniu się po planszy kręgu duchów.
Plansza lasu
Uczestnicy gry mają swoje plansze lasu. Jest to siatka 15 pól rozłożonych 5x3. Na środkowym polu będzie znajdowało się nasze drzewo, a wokół niego będziemy sadzić kolejne. Pola w narożnikach mają jednorazowe bonusy. Trzy środkowe kolumny zapewniają nam dodatkowe symbole (wody, słońca, spirali), o ile wypełnimy je drzewami. W podobny sposób zyskujemy symbol lotosu w środkowym wierszu. Oprócz tego plansza lasu ma dwa "wcięcia", w których trzymamy naszą talię kart oraz stos kart odrzuconych.
Żetony drzew obronnych i ich zasobniki
Podobnie jak karty strażników, zapewniają one symbole występujące w grze. Dodatkowo każde drzewo ma swoją wartość - liczbę symboli sadzonek potrzebnych do jego zakupu. W trakcie gry drzewa, które możliwe są do kupienia trzymane są w specjalnych zasobnikach - stojaczkach. Jest to bardzo wygodne i praktyczne rozwiązanie.
Plansza kręgu duchów
Obrazuje ona Święte Drzewo. Na niej pojawiać się będę pożary na koniec każdej tury. Co więcej wokół drzewa znajdują się pola, po których poruszać się będą pionki graczy. Pola te pozwalają nam wykonać dodatkowe akcje w turze oraz pozyskać cząsteczki magii.
Pionek Świętego Drzewa
Jest to prostu znacznik pierwszego gracza.
Rozgrywka
Pradawny Las to gra dla 2 do 4 graczy. Na środku stołu kładziemy planszę kręgu duchów wraz z pożarem o wartości 2. Umieszczane są na niej również pionki duchów - ich pozycje startowe zależą od liczby graczy w grze. Każdy z uczestników otrzymuje swoją planszę lasu wraz ze swoim drzewem, talię startowych strażników i żetony zwycięstwa. Karty strażników są dzielone według poziomów, tasowane i umieszczane na swojej planszy. Z każdej talii wykładanych jest 4 strażników. Obok ich talii kładzione są znaczniki pożarów. W zasobnikach drzew obronnych umieszczamy ich żetony w liczbie zależnej od uczestników. Ogniste warany i cząsteczki magii są umieszczane obok siebie na planszy.
W grze można zwyciężyć na trzy sposoby:
- posiadając w swoim lesie 12 różnych drzew obronnych;
- w jednej turze zagrać/posiadać 12 symboli kwiatu lotosu;
- zebrać 12 żetonów pożarów.
We wszystkie te kategorie wliczamy posiadane żetony zwycięstwa - swoje, jak i te zdobyte od innych graczy.
Runda gry podzielona jest na trzy fazy:
1. Faza strażników
Tę fazę wszyscy gracze wykonują równocześnie. Polega ona na dobieraniu ze swojej talii kart strażników i układania obok siebie tak, żeby były widoczne symbole po ich lewej stronie. Dociąganie kart można dobrowolnie przestać w dowolnym momencie. Zmuszeni jesteśmy do tego, jeśli dociągniemy trzecią kartę strażnika z symbolem samotnika. Co jest ważne, to każdy symbol stadnego zwierzęcia, neguje jeden symbol samotnika. Gdy talia się nam wyczerpie, to przetasowujemy stos kart odrzuconych i tworzymy ją na nowo.
2. Faza akcji
Jeżeli w poprzedniej fazie mieliśmy dwa albo mniej symboli samotnika, to możemy wykonać dwie różne akcje. Jeśli mieliśmy trzy ikony samotnika, to mamy dostęp tylko do jednej akcji. Poszczególne czynności w grze wymagają od nas posiadania odpowiednich symboli, o czym wspominałem w opisie elementów. Ta faza wykonywana jest zgodnie z ruchem wskazówek zegara, rozpoczynając od pierwszego gracza.
a) Przywołanie strażników
Zliczamy posiadane symbole słońca i za nie możemy zakupić nowych strażników - kosztem jest ich poziom mocy. Co jest ważne karty strażników możliwe do rekrutacji są dopiero uzupełniane na końcu tury, a sama kupiona karta ląduje na wierzchu naszej talii.
b) Ugaszenie pożaru
Sumujemy liczbę symboli wody i możemy ugasić pożary o takiej sumie wartości na planszy kręgu duchów.
c) Poruszenie się kręgu duchów
Zliczamy symbole spirali i możemy poruszyć naszym pionkiem do tylu pól na planszy kręgu duchów. Na każdym polu może znajdować się jeden gracz. Jeżeli przeskoczymy przez pionek innego gracza, to zabieramy mu jeden z posiadanych przez niego żetonów zwycięstwa. Zatrzymując się, natychmiast wykonujemy akcję powiązaną z tym polem. Może to być akcja gaszenia pożaru, rekrutacji, sadzenia drzewa albo dobrania żetonu cząsteczki magii.
d) Sadzenie drzewa
W tym wypadku sumujemy liczbę symboli sadzonek i wybieramy jedno z dostępnych drzew o wartości równej albo mniejszej. Następnie umieszczamy je w naszym lesie. Każde nowe drzewo musi sąsiadować jednym bokiem z innym. Drzewa od momentu umieszczenia na planszy przynoszą nam symbole znajdujące się na nich. Pamiętać należy, że wypełnienie środkowego wiersza lub kolumn przynosi nam również dodatkowe symbole. Stawiając drzewo w narożniku planszy otrzymujemy bonusową akcję - gaszenie pożaru, rekrutacja albo pozyskanie magicznych cząsteczek. Jedno drzewo, o wartości 11 jest troszeczkę inne. Nie przynosi ono nam symboli, ale pozwala na wykonanie dwukrotnie tej samej akcji w fazie akcji.
Co jest ważne i o czym należy pamiętać - w każdej akcji wymagającej danego symbolu zliczane są wszystkie symbole na kartach oraz te generowane przez naszą planszę lasu.
Na koniec fazy akcji może również skończyć się gra, jeśli którykolwiek z graczy spełni wymieniony wcześniej warunek zwycięstwa - posiada 12 różnych drzew, 12 żetonów pożaru lub 12 symboli lotosu. Jeśli to nie następuje, to przechodzimy do dalszej części gry.
3. Faza końca rundy
Ta faza składa się z kilku kroków, które należy wykonać w odpowiedniej kolejności:
- Atak na graczy: sumujemy wartość pożarów na planszy kręgu duchów. Jeżeli wygenerowaliśmy mniej symboli wody, otrzymujemy tyle kart ognistych waranów na stos kart odrzuconych, ile wynosi różnica.
- Atak na drzewo: na planszy kręgu duchów kładziemy tyle żetonów pożarów, ilu strażników było kupionych w tej rundzie. Wartości pożarów są przypisane do poziomów strażników.
- Uzupełniane są karty strażników, aby każdego poziomu były dostępne cztery sztuki.
- Znacznik pierwszego gracza jest przekazywany kolejnej osobie.
- Karty strażników wykorzystane przez graczy odkładane są w ich stosach kart odrzuconych.
Kilka razy wspomniałem o cząsteczka magii. Do czego one w zasadzie służą? Otóż spełniają one dwie funkcje. W fazie strażników możemy je wydać aby usunąć ze swojej talii właśnie dobraną kartę ognistego warana. Alternatywą jest odrzucenie właśnie dobranej karty strażnika.
Jak zawsze podkreślam, że jest to krótki opis rozgrywki oraz elementów Pradawnego Lasu. Specjalnie niektóre reguły zostały uproszczone albo pominięte, aby dać Wam ogólny zarys zasad.
Piromani mile widziani
Możemy troszeczkę naciągnąć tematykę Pradawnego Lasu i uznać ją za grę ekologiczną. Przecież w końcu chronimy w niej las i sadzimy drzewa. Zdecydowanie jest to coś, kto każdy z nas w jakimś stopniu powinien robić. Niemniej jest w tej grze jedna rzecz, która troszeczkę, przynajmniej dla mnie, psuję tę imersję.
Mamy tu na myśli fakt, że czasami samemu chcemy wywołać pożar lasu, żeby w przyszłej turze mieć możliwość jego zagaszenia. Z racji tego, że jest to jeden z warunków zwycięstwa, to jak najbardziej możemy obrać taką taktykę w trakcie gry. O ile oczywiście karty nam na to pozwolą. Patrząc fabularnie, to tworzymy problem, żeby go potem rozwiązać. Skąd my to wszyscy znamy... Co więcej wywoływanie albo nie gaszenie pożarów może spowodować, że nasi rywale otrzymają niechciane w talii karty ognistych waranów.
Pradawny Las w bardzo interesujący sposób łączy ze sobą wiele mechanizmów. Przede wszystkim mamy budowanie naszej talii oraz zbieranie różnego rodzaju zestawów symboli. Dzięki temu możemy wykonywać dane akcje lepiej od innych. To powoduje, że możemy w różny sposób dążyć do zwycięstwa. Możemy skupić się na wspomnianym gaszeniu pożarów albo sadzeniu drzew. Chyba najtrudniej osiągnąć jest zwycięstwo poprzez zebranie odpowiedniej liczby symboli lotosu. Niemniej w ten czy inny sposób, wszystkie akcje i symbole są ze sobą powiązane.
Weźmy na przykład taką akcję poruszania się po planszy kręgu duchów. Z początku może się ona wydawać zupełnie bezużyteczna. Jednak jeśli zainwestujemy w strażników i drzewa, które pozwalają to robić, to da ona zdecydowane korzyści. Przede wszystkim należy pamiętać, że nie musimy wykonywać tyle ruchu, ile mamy symboli spirali. Możemy zatrzymać się na dowolnym polu. Te pola to po prostu akcje rekrutacji strażników albo gaszenia pożarów. W związku z tym, jeśli dobrze sobie to zaplanujemy, to w rzeczywistości nie tracimy akcji, na bezsensowne poruszanie się na tej planszy. Co więcej, możemy ukraść od rywali żetony potrzebne do zwycięstwa. To jest tak jakby bonus do całej akcji poruszania się po tej planszy.
Niemniej, żeby wszystko poszło zgodnie z naszym planem to musimy znać naszą talię. Przede wszystkim wiedza o tym, ile strażników-samotników w niej mamy jest bardzo pomocna. Jeśli chcemy wykonać dwie akcje w turze, to po prostu musimy wiedzieć, ilu z nich jest jeszcze w naszej talii. To pozwoli nam przerwać dobieranie kart w odpowiednim momencie. Jest w tym aspekcie spory element zarządzania ryzykiem. Od nas zależy, czy będziemy chcieli ryzykować i dobierać więcej kart, czy nie. Oczywiście jest w tym wszystkim element losowości i może się zdarzyć, że po prostu pociągniemy trzy karty samotników, jednak mimo tego i tak coś powinniśmy móc zrobić w swojej turze.
Bardzo interesującym zabiegiem jest to, że zakupione karty strażników od razu lądują w naszej talii, a nie w stosie kart odrzuconych. Dzięki temu jesteśmy pewni, że dociągniemy je w następnej rundzie. Wokół tego możemy opracować swój plan na kolejną fazę akcji. Jest to również bardzo ważny element taktyki w trakcie gry.
Według mnie Pradawny Las przybiera formę wyścigu. Nie ścigamy się wyłącznie w tym, kto pierwszy spełni warunek zwycięstwa. Przede wszystkim rywalizujemy ze sobą na płaszczyźnie tego, kto szybciej zbuduje sprawniejszy silniczek z kart i będzie go potrafił lepiej wykorzystać. Dzięki temu moim zdaniem gra jest całkiem dynamiczna oraz co najważniejsze - satysfakcjonująca. We dwoje bez problemu partie rozegra się w 30 minut, o ile oboje z graczy wiedzą co robić.
Muszę przyznać, że gra Pradawny Las przypadła mi do gustu. Jestem nią naprawdę pozytywnie zaskoczony. Jak już wspomniałem, nie miałem wobec niej żadnych oczekiwań. Bez wątpienia grało mi się w nią bardzo przyjemnie i szczerze polecam ją każdemu. Zarówno początkującym graczom, gdyż zasady są proste, jak i starym wyjadaczom, bo nawet Ci znajdą w niej coś interesującego.
Tomasz
Pomocnicza ocena zbiorcza według naszej zawiłej skali:
I. | Klimat | 4/6 |
II. | Losowość | 5/6 |
III. | Błędy w grze | 6/6 |
IV. | Złożoność | 5/6 |
V. | Interakcja | 5/6 |
VI. | Wykonanie | 6/6 |
VII. | Cena | 5/6 |
VIII. | Czas rozgrywki w dwie osoby | 5/6 |
IX | Skalowanie na dwóch graczy | 5/6 |
Końcowa nota: 5.11/6
Grę udostępniło wydawnictwo:
Bardzo serdecznie dziękujemy!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz